Kvenna-þetta og kvenna-hitt

Einhversstaðar hef ég heyrt að konur séu konum verstar....ætli sé eitthvað til í því???
Ég veit ekki...ég veit það hreinlega ekki!!

Ég hef ekki mikið tekið þátt í svona "kvenna-dögum", hef til dæmis aldrei farið í Kvennahlaupið, né gert neitt þann 19.júní...en í dag varð breyting á!!!
Ég og Gréta fórum með rútu á Þingvelli til að fagna því að í dag eru 90 ár síðan konur fengu kosningarétt. Ég sá þetta auglýst í blöðunum í gær og hugsaði með mér að það gæti nú verið gaman að slá tvær flugur í einu höggi og fara á Þingvelli í góðu veðri og ekki skemmdi nú fyrir að það væru tónlistaratriði og einhver gleði líka.
Reyndar verð ég að játa að ég ætlaði nú varla að nenna þegar ég sá að það var rigning en dóttir mín, þessi elska, sá til þess að ég skellti bara pollagöllunum okkar, vettlingum, húfum og öðrum nauðsynjum í bakpoka og af stað!!!!
Ég er svo ánægð að hún skuli hafa "suðað" í mér að fara því það var virkilega gaman að taka þátt í þessum viðburði, konur á öllum aldri og þónokkrir karlmenn einnig, samankomin til að fagna og til að hvetja alla til umhugsunar og íhugunar á stöðu kvenna í dag....það er jú árið 2005 og enn eru konur að berjast t.d. við launagreiðindur og aðra um að fá sömu laun og karlar. Manni finnst að margt sem við erum þakklát fyrir ætti að vera samt svo sjálfsagður hlutur.

Persónulega upplifði ég margt sérstakt í göngunni niður Almannagjá, mér þykir mjög vænt um gömul íslensk ættjarðarlög og hef mikið dálæti á lögum eins og "Lands míns föður", "Ísland ögrum skorið" og "Eg vil elska mitt land", og þegar ég heyrði þau þarna í Almannagjá í dag, spiluð og sungin, íslenski fáninn flaksandi allsstaðar og ungar konur standandi hátt uppi á klettum, þá varð ég meyr og klökk og ég verð að játa að ég átti nokkuð erfitt með að halda aftur af tárunum...ég var stolt af því að vera kona, en aðallega þakklát fyrir að vera ÍSLENSK kona, ekki t.d. írönsk eða eitthvað þannig, ég er þakklát fyrir að njóta þeirra forréttinda að búa í landi þar sem ég má stunda nám, má stunda vinnu, má velja minn eigin maka, má eiga barn, má klæðast því sem ég vil...og svo mætti lengi telja.......þannig að þið sjáið að ég átti í mikilli tilfinningalegri flækju þarna í dag :)

Ég er ekki mikill femínisti í mér, hvað sem það svo er???
Ég þoli yfirhöfuð ekki kvennasamkomur, er ekki í saumaklúbbi, fer helst ekki á kvennakvöld (fór í fyrsta sinn á kvennakvöld í vetur og efast um að ég fari aftur), snyrtivörukynningar, tuppeware og þess háttar...mér leiðist þetta allt....umræður um uppskriftir, hannyrðir, og þess háttar fara næstum í taugarnar á mér.....kannski af því að ég vinn á kvennavinnustað og fæ nóg af þessu þar???

Hefði ég kannski ekki átt að vera strákur? Hver veit...kannski er það það sem bíður mín í næsta lífi....ég hef alla vega meira gaman af því að fylgjast með boltanum eða formúlunni en horfa á Opruh og Dr. Phil.....hvað svo sem það þýðir?????