Lægð

Það verður nú bara að segjast eins og er að ég hef verið í einhverri undarlegri lægð upp á síðkastið, ég er svo áhugalaus um allt að það er ekki lengur fyndið, ég hreinlega nenni ekki neinu og er bara eitthvað svo undarlega ólík sjálfri mér. Vona nú að ég fari að ná að hrista þetta af mér....er búin að vera svo ótrúlega áhugalaus hvað námið varðar og er svo óánægð með sjálfa mig með það...er nefnilega mjög samviskusöm og skipulögð og þetta er næst síðasta önnin svo þetta er sko alls ekki rétti tíminn til að vera í einhverju rugli. PIRR PIRR
Allt spilar þetta samt saman...maður er bara líka orðinn þreyttur, í 3 ár hefur maður eytt að jafnaði 4 -5 klst á hverju kvöldi að lesa sænskar, enskar, norskar og ef maður er heppinn íslenskar fræðigreinar.

Svo er alltaf undirmannað í vinnunni og manni tekst aldrei að klára allt sem manni langar til að gera, þarf að gera allt í hollum og stela sér tíma og þá fer ég nú bara í vont skap....þrátt fyrir mitt góða og vinsæla og jákvæða jafnaðargeð!!!
Þegar maður er kominn í svona "víta"hring þá verður maður eitthvað svo uppgefinn og fer að hugsa um til hvers maður sé nú að þessu öllu saman!!!
Ætti maður kannski bara að gefa skít í þetta allt og snúa sér að einhverju öðru?? Er maður eitthvað betur settur með það?? Er ekki grasið alltaf grænna hinumegin??
Ótrúlegt hvað maður er klikk...þegar maður er í námi vill maður helst ekki vera það og svo þegar maður er ekki í námi þá saknar maður þess stundum svolítið!!!
Af hverju vill maður oft það sem maður ekki hefur?????

EN....nú hlýtur að fara að fara að líða að því að maður fari að fara að koma sér af stað og klára þetta með sóma eins mér er einni lagið....úff hvað er erfitt að vera í svona lægð...það fer mér bara alls ekki en ég kem mér einhvern veginn ekki út!!!!!!!!! Hjálp!!!!!