Minningartónleikar um Vilhjálm Vilhjálmsson

Diddi bróðir var svo sætur að bjóða mér með sér á Minningartónleikana um Vilhjálm Vilhjálmsson og þeir voru alveg stórkostlegir.
Ég ólst upp við Villa Vill og ég á svona óljósar minningar þar sem Bíddu Pabbi, Ég labbaði í bæinn, Lítill drengur, Söknuður og fleiri lög ómuðu um Halakot og Steinbæ. Mér datt oft afi minn í Halakoti í hug þegar ég heyrði þessu lög en í seinni tíð verður mér oftar hugsað til foreldra minna þegar ég hlusta á þessi lög.

Ég fór í sumar og keypti mér safndiskinn og hef hlustað mikið á hann. Ég er frekar svona gamaldags og mér er ekkert alltof vel við þegar nútíma flytjendur eru að taka svona gömul, falleg og óðafinnanlega flutt lög og gera þau að sínum. Ég var því lengi að ákveða mig hvort mig langaði á þessa tónleika og tók svo þá ákvörðun að kaupa mér ekki miða. En þegar Diddi bróðir hringdi í gær og bauð mér gat ég ekki annað en að þiggja miðann og fara með honum, og ég sé ekki eftir því!!!
Ég tók eftir því þegar ég sat með tárin í augunum og kökk í hálsinum (já já ég er svolítið viðkvæm fyrir svona tónlist....) hvað Vilhjálmur og þeir listamenn sem unnu með honum voru miklir snillingar.

Textarnir hans og þeirra eiga svo sannarlega við á þessum síðustu og verstu tímum:

Fátt er svo með öllu illt að ei boði gott
það má finna út úr öllu ánægjuvott
þótt suma lang' að detta í lífsins lukkupott
er sagt að fátt er svo með öllu illt að ei boði gott

Þótt ástarsagan oft fari illa með menn
Þeir ætt' að vita að ekki er öll von úti enn
Þeim bjóðast miljón meyjar og þær margar flott
því að fátt er svo með öllu illt að ei boði gott

Fátt er svo með öllu illt að ei boði gott
það má finna út úr öllu ánægjuvott
þótt suma lang´að detta í lífsins lukkupott
er sagt að fátt sé svo með öllu illt að ei boði gott

Ekki þótti Adam gamla eplið sem best
af syndum karlsins súpum við nú seyðið víst flest
En eplið lauk upp augum hans hve Eva var flott
sem sagt að fátt er svo með öllu illt að ei boði gott

Fátt er svo með öllu illt að ei boði gott
það má finna út úr öllu ánægjuvott
þótt suma lang´að detta í lífsins lukkupott
er sagt að fátt sé svo með öllu illt að ei boði gott!!!!

(Lag: Buck Owens)
(Texti: Ómar Ragnarsson)

og þessi líka:

Ég labbaði í bæinn, mér létt í skapi var
að líta inn á búllur samkvæmt vana.
Mér fannst ég vera þyrstur, fékk mér bjórglas inni á bar
og byrjaði að spá í nátthrafnana.

Þá settist hjá mér stúlka, hún sagðist vera sautján.
Hún sagði ei margt að vísu, en fylgdist með.
Ég gaf mér nægan tíma, því oft er það mín áþján
að ætla að gefa ráð og elginn veð.

Við töluðum um bilið, sem byggjum við af hvöt,
um bilið milli aldurs sem er gríma.
Við gefa viljum börnum okkar græna skóga og föt
en gleymum oft því dýrmætasta: Tíma.

Þá kom hún mér á óvart, því er ég fór að inna
eftir hennar skoðunum, ef hefði hún einhverjar.
Það litla sem hún sagði, ég verð að viðurkenna
vakti mig til umhugsunar á því hver ég var.

Ég held við ættum stundum að hlusta aðeins betur
á hugrenningar þeirra, sem erfa skulu land,
því kannski er næsta kynslóð, kynslóðin sem getur
komið fram með svörin, þar sem sigldum við í strand.

Okkur kann að virðast, að ungdómurinn nú
sé einskis nýtur, reki í lífsins gjólum.
En gleymum ekki staðreyndum, því staðreyndinn er sú:
Það vorum ég og þú, sem upp þau ólum.

Ég held við ættum stundum að hlusta aðeins betur
á hugrenningar þeirra, sem erfa skulu land,
því kannski er næsta kynslóð, kynslóðin sem getur
komið fram með svörin, þar sem sigldum við í strand.


Ég hvet alla til að hlusta af athygli á lögin hans Villa, þau láta manni alltaf líða betur!!!